Eindelijk gezeild en kunnen genieten van de wind, het water en de omgeving.
Ik heb het zo druk gehad dat ik er niet eens aan toegekomen ben om mijn webpagina bij te houden. In de tussentijd weer heel wat leuke dingen gedaan. En minder leuke dingen. Het afronden van mijn stageverslag wil maar niet lukken. Ik wilde het toch echt inleveren maar ik kon er niet toe komen om een fatsoenlijke conclusie op papier te zetten. Writers block noemen ze dat. Gedemotiveerd verliet ik vrijdagavond als laatste het gebouw. Tot twee keer toe het beveiligingsbedrijf gebeld om ze te laten weten dat ik langer bleef werken en dan nog geen resultaat .
Terwijl thuis aangekomen dronken mensen om aandacht vroegen wilde ik niets liever dan eten en naar bed. Dus alle drukte maar gelaten voor wat het was en snel wat gekookt. Toen de druktemakers naar de stad gingen (drank was op ) werd het al snel rustig in huis.
Volgende ochtend weer vroeg op om naar de jachthaven te gaan. Deze keer was het wel goed weer met een kleine kans op wat regen in de middag. De weg wist ik ondertussen te vinden en dit keer was ik ruimschoots op tijd. De receptioniste ging voor mij even rondvragen en al snel kwam ze me halen om me voor te stellen aan enkele van de mensen die in de club aanwezig waren. Een al wat oudere man die samen met een kennis stond te praten vond het geen probleem om me mee te nemen. Samen stonden ze rustig een biertje te drinken. Ze vroegen me niet echt veel en na een half uur was ik niet veel wijzer geworden van hun gesprekken omdat ik van hun Engels weinig kon maken. Ondertussen waren er meer mensen binnengekomen en hadden we ons verzameld om de tafel. Ik werd voorgesteld aan nog meer mensen die schijnbaar ook gingen zeilen. Na enkele vragen werd het me duidelijk dat we met zijn achten op de boot zouden gaan. Omdat ze redelijk goed waren moesten we 24 minuten later vertrekken nadat de eerste zeilboten van start waren gegaan.
Enkele pilsjes later gingen we dan toch het water op en al snel kreeg ik in de gaten dat deze mannen op elkaar ingespeeld waren. Toen alle zeilen waren gehesen hadden we nog enkele minuten voordat we mochten starten. De laatste halve minuut werd per tien seconden afgeteld en daarna werden de zeilen aangetrokken en begon de inhaalrace. Ik mocht de jib bedienen. Geen flauw idee wat dat was (zoals meer termen die gebruikt werden) maar al snel bleek dat de fok te zijn. Maar helaas hadden ze al snel in de gaten dat ik daar geen kaas van had gegeten. Zeilen op zo’n boot (langer dan 10 meter) is toch even wat anders dan de boten van scouting waar ik mee gevaren heb . Ik moest dus zitten en toekijken. Maar daar had ik totaal geen problemen mee. De boten om je heen, de versnelling nadat je overstag bent gegaan en zoeken naar de plaatsen waar de meeste wind is. Allemaal dingen die ik al een hele poos gemist heb. Het hele zeilgebeuren was voor de mensen aan boord routine en dat was duidelijk te merken. Van alle mannen was de jongste 55 en de oudste 67! Je kon duidelijk merken dat ze precies in de gaten hadden waar de kansen lagen en hoe andere zeiljachten er voor stonden. Helaas ging de wind liggen omdat er een regenbui aan zat te komen. De beslissing werd gemaakt om terug te gaan naar de haven en eenmaal aangekomen begon het al snel te regenen. Na iedereen bedankt te hebben ben ik met de bus weer naar huis gegaan.
Zondag had Joep me uitgenodigd vlakbij de haven. Hij wist dat ik erg graag een keertje wilde zeilen. Tweede reden voor het uitstapje was de verjaardag van Kim. Onverwacht belde Joep me die ochtend op om te vertellen dat de plannen gewijzigd waren. Een uurtje later zouden we elkaar zien vlakbij the Opera House. Daar gingen Joep, Kim en ik aan boord van een schip waarmee we de zee op gingen om walvissen te bekijken. Een beetje een onprettig gevoel door de golven maar dat vergeet je al snel als je eenmaal de eerste walvissen ziet. Enorme beesten die zichzelf verraden door als een stoomtrein de lucht laten ontsnappen. We zijn ze enkele uren gevolgd en daarna weer terug gegaan via de haven van Sydney. Het is trouwens prachtig om de rauwe kustlijn van Australië met op de achtergrond het stadcentrum te zien. Weer zo’n moment waarop je beseft hoe groot Australië wel niet moet zijn.
Na weer vaste voet aan wal te hebben gezet hebben we heerlijk gegeten (friet) in Darling Harbour, hebben we een didgeridoo show gezien en hebben we in het toeristische winkelcentrum een beetje rondgekeken. Geweldig weekend maar zeer vermoeiend.