Goede vrijdag is vroeg opstaan om naar het festival te gaan. Vanuit het centrum met de Ferry in vijftien minuten naar het eiland. Het is geen geweldig weer: bewolkt en misschien gaat het regenen. Moe, vol goede moed, met paraplu en zonnebrand op alles voorbereid vertrek ik ’s ochtends richting de haven. Daar zijn al meer mensen die ook naar het festival gaan. Compleet bepakt met tent, slaapzak, matjes en weet-ik-allemaal-wat staat er al een rij te wachten. Maar geen probleem want met de Ferry kunnen elfhonderd (!) mensen mee.

Van het programma ken ik behalve de Wailers helemaal niets . Niet mijn pakkie an want ik ben gewend om van te voren precies mijn plan te trekken. Omdat ik niet de kans heb gekregen om de muziek van te voren te beluisteren ga ik maar een beetje rondlopen en hoop ik dat ik leuke dingen tegenkom. Met mijn ticket kan ik direct aansluiten in de kortste rij. Twee minuten later kan ik het eiland gaan verkennen . Allereerst kom ik terecht op een gedeelte van het eiland waar het hoofdpodium (grote hal die als werkplaats voor de scheepsbouw werd gebruikt) en daarnaast een heleboel kraampjes zijn opgesteld. Mensen zijn nog druk bezig om de spulletjes uit te stallen. Van T-shirts tot massage, er is van alles te zien (en te koop). Op de kaart van het eiland probeer ik uit te vinden hoe ik bij de rest van de podia kan komen. De kaart is een beetje onduidelijk en ik denk dat de kortste weg via de tunnel is. Dus door de tunnel (gestut door houten balken) kom ik terecht aan de andere kant van het eiland. Daar is ook iedereen druk bezig om alles te regelen. Maar ik zie eigenlijk weinig dat lijkt op een geschikte plek om een concert te geven. Ik begin een vaag idee te krijgen dat dit gedeelte van het eiland voor de organisatie bestemd is .

Weer terug door de tunnel en maar via een smalle weg omhoog proberen verder te gaan. De juiste weg blijkt als ik een tijdje later het eerste podium tegenkom. Het tweede podium vind ik onverwachts als ik door een poort heen loop. Op een binnenpleintje kun je hier gezellig zitten onder de parasol en zijn er verschillende kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen.

Verder naar de andere podia. Geplaatst in oude panden lijken deze veel op de ideale plek voor een illegaal feest. Ik ben benieuwd hoe dit uit zal pakken. Ondertussen begint het steeds drukker te worden en zie ik allerlei verschillende mensen rondlopen. Veel jongeren van pakweg 15 t/m een jaar of 25. Maar ook mensen die ouder zijn en gezinnetjes die de kinderen hebben meegenomen. Voor de meeste mensen is het een dagje uit en krijg je een beetje het idee van een grote picknick in het park. De muziek is er ook naar. Veel singer/songwriter muziek. Een artiest (met of zonder gitaar) die zingt en wordt begeleid door bassist en drummer. De muziek die meer richting rock gaat of electronisch vind je in één van de fabriekspanden. Alle muziek waar veel mensen op af komen vind je tenslotte in de grote hal.

In de drie dagen heb ik veel bandjes gezien. Meestal één nummer en als het beviel natuurlijk blijven kijken. En ook dansen op: ska, reggae, funk, rock, electronisch en zigeuner. Dat waren de bandjes die me positief hebben verrast. Ik ga zeker een paar namen noemen maar of je er iets van kunt vinden lijkt me sterk. Meeste artiesten zijn namelijk Australische lokale bandjes en hebben hun cd’s in eigen beheer uitgebracht. Als je geluk hebt kun je mischien iets via internet downloaden. Aanraders zijn iig The Hands (soul/pop), King Tide (ska/reggae), The Bird (energiek, electronisch), Gomez (Rock), Good Buddha (funk), Doch (zigeuner), Little Birdy (rock/country). Je moet maar eens kijken op de website van het festival.

Ik had niet gedacht dat zomaar een beetje rondlopen toch nog zo veel leuke concerten op zou leveren. Je kunt van te voren niet weten dat je een uur later nat van het zweet en met een goed gevoel weer naar huis toe gaat . Want dat gebeurde op de zaterdagavond! The Birds had een geweldige drummer die maar door bleef gaan. Dat samen met een bassist, percussionist en de electronische invloeden van de toetsenist zorgde ervoor dat heel de zaal op zijn kop stond. Dat zijn wel de leuke dingen van zo’n festival. En natuurlijk de gemoedelijke sfeer, op zondag het heerlijk weer en het lekkere eten. Ik heb Gozleme ontdekt, een turks gerecht met pittig gekruid vlees, kaas en spinazie in een omhulsel van deeg/pasta. Erg goed!

Van de andere kant ben ik ook erg blij dat ik geen drie dagen op de camping heb gezeten. Wat is het fijn om een fatsoenlijk bed in te duiken, te kunnen douchen en niet in de rij te hoeven staan om naar het toilet te kunnen . Het is allemaal weer voorbij, laat het volgende festival maar komen!